آیه 1 سوره سجدة

سیمای سوره‌ى سجده‌

اين سوره، سى آيه دارد و در مكّه نازل شده است.

اين سوره يكى از 29 سوره‌اى است كه با حروف مقطّعه آغاز و پس از آن از قرآن تجليل شده است.

يكى از چهار سوره‌اى است كه در آن آيه سجده‌ى واجب آمده است. طبق حديثى كه در مجمع البيان آمده رسول‌اكرم صلى الله عليه و آله هر شب قبل از خواب اين سوره را با سوره‌ى مُلك تلاوت مى‌فرمود.

همانند ديگر سوره‌هاى مكّى، در اين سوره نيز مباحث گسترده‌اى در مورد مبدأ و معاد و سرانجام كافران آمده است تا موجب تقويت ايمان مؤمنان و پايدارى آنان در برابر فشار دشمنان گردد.

در آيه 15، از ركوع و سجده به هنگام شب كه مردم در خواب هستند، به عنوان ويژگى مؤمنان راستين ياد شده و قرائت اين آيه نيز سجده واجب دارد.

جلد 7 - صفحه 298

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌

الم «1» تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ «2»

الف، لام، ميم. نازل كردن اين كتاب كه شكّى در آن نيست، از سوى پروردگارِ جهانيان است.

نکته ها

در مورد حروف مقطّعه، در آغاز سوره بقره به تفصيل سخن گفتيم؛ امّا طبق بعضى روايات، حروف مقطّعه از متشابهاتى است كه علم آن مخصوص خدا و اولياى اوست. «1»

سؤال: با توجّه به شك و ترديد و نسبت افترا و كذبى كه مخالفان قرآن اظهار مى‌داشتند و بعضى آيات نيز به آن اشاره مى‌كند، چگونه اين آيه مى‌فرمايد: «لا رَيْبَ فِيهِ»؟

پاسخ: آيه مى‌فرمايد: در حقّانيّت قرآن و فرامين و معارف آن هيچ شك و شبهه‌اى راه ندارد، نه آنكه كسى در آن شك و ترديد نكرده است. لذا در همان آيه 23 سوره‌ى بقره مى‌فرمايد:

«وَ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى‌ عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ» هر گاه در شك هستيد، سوره‌اى مانند يكى از سوره‌هاى قرآن بياوريد. به قول نويسنده‌ى تفسير فى ظلال‌القرآن:

گل مصنوعى، گل طبيعى نمى‌شود، زيرا گل طبيعى به خودى خود گواه است كه شكّى در طبيعى بودن آن نيست.

«1». تفاسير مجمع‌البيان و نورالثقلين.

جلد 7 - صفحه 299

قرآن در اين‌كه از طرف خداوند است، بارها تأكيد كرده، از جمله:

تَنْزِيلُ الْكِتابِ‌ ... مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ‌

إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ «1»

«تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ» «2»

«تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ» «3»*

«تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ» «4»

«تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» «5»

«تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» «6»

«تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّماواتِ الْعُلى‌» «7»

آرى، كسى قرآن را نازل كرد كه تمام هستى از اوست، بر همه چيز سلطه دارد، عزيز، رحيم، حكيم، عليم و حميد است.

پیام ها

1- قرآن در همان عصر نزول به صورت كتاب در آمده است. «تَنْزِيلُ الْكِتابِ»

2- در حقّانيّت قرآن شكى راه ندارد، زيرا از سوى پرودگار جهانيان است. «لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ»

3- ربوبيّت خداوند، مقتضى فرستادن كتابى متقن و خلل‌ناپذير است. تَنْزِيلُ‌ ... مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ‌

4- كتاب تشريع، با نظام تكوين هماهنگ است. تَنْزِيلُ الْكِتابِ‌ ... مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ‌

5- نزول كتاب براى رشد و كمال است، آن هم رشد و تربيت همه‌ى هستى. «رَبِّ الْعالَمِينَ»

«1». شعائراء، 192.

«2». يس، 5.

«3». زمر، 1.

«4». غافر، 2.

«5». فصلت، 2.

«6». فصلت، 42.

«7». طه، 4.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 300